Η πρόεδρος Σιμέλα καραβάνου με τον κεντρικό ομιλητή Παναγιώτη Λεσγίδη


Χανιά 15 Μαΐου 2010

Ο χαιρετισμός της προέδρου Σιμέλας Καραβάνου στην εκδήλωση για την Γενοκτονία στο ‘‘Πνευματικό Κέντρο της Μητρόπολης’’



Ενενήντα χρόνια έχουν περάσει από τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου.
Ενενήντα χρόνια παντελούς απουσίας της Ελληνικής πολιτείας στην διεκδίκηση της αναγνώρισης. Μόλις το 1984 αναγνωρίστηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο η Γενοκτονία των Ποντίων, και έκτοτε ουδέν.
Με μεγάλη μας χαρά είδαμε την Σουηδική βουλή να ψηφίζει την αναγνώριση της Γενοκτονίας πριν λίγο καιρό, στις 11 Μαρτίου το 2010. Αναγνώρισαν την Ποντιακή και την Μικρασιατική Γενοκτονία μαζί με τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Όμως και πάλι σιωπή από την Ελληνική πολιτεία. Ούτε αναφορά από επισήμους, ούτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καμία προβολή του θέματος.
Τυχαίο; Όχι Βέβαια. Δεν τολμάμε να μιλήσουμε για τα ιστορικά γεγονότα που έχουν συμβεί, μήπως και ενοχληθούν οι γείτονες Τούρκοι οι οποίοι και τα έκαναν.
Είναι τυχαίο που δεν δίδεται η πρέπουσα σημασία στην επέτειο της γενοκτονίας;
Είναι τυχαίο που κάποιοι σύλλογοι παλεύουμε με νύχια και με δόντια, για να τους δηλώνουμε το γεγονός και να το κρατάμε επίκαιρο;
Είναι τυχαίο που οι Τούρκοι παρακολουθούν την δραστηριότητα μας και μας χαρακτηρίζουν ανεπιθύμητους στην Τουρκία;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Γι’αυτό όλοι οι Έλληνες, Πόντιοι και μη, πρέπει συνεχώς να ορθώνουμε το ανάστημα μας, να υψώνουμε την φωνή μας, να αγωνιζόμαστε για την δικαίωση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας 353.000 Ποντίων και να απαιτούμε να αναγνωρισθεί από την Τουρκία και να αποδώσει ένα μεγάλο συγνώμη.
Έτσι θεμελιώνονται οι φιλίες, πάνω σε ένα συγνώμη, όχι πάνω στο τάφο 353 χιλιάδων ανθρώπων.


Σιμέλα Καραβάνου