‘‘Πόντος
εν άστρον
φωτεινόν’’
Ο
Ελληνικός Πόντος,
μιά χώρα
με 3000 χρόνια ιστορία.
Ένας
τόπος, που διατήρησε
τις Ελληνικές
παραδόσεις, τη θρησκεία, τη γλώσσα,
το τραγούδι,τα
μοιρολόγια.
Ότι
πέτυχαν
οι Έλληνες
στον Πόντο, το πέτυχαν μόνοι τους.
Ο
Ποντιακός Ελληνισμός,
απομακρυσμένος Γεωγραφικά από την
Μητροπολιτική Ελλάδα, δεν είχε ούτε
πολιτική, ούτε στρατιωτική ηγεσία, είχε
όμως θρησκευτική, που ήταν
το στήριγμά του.
Σ’
όλο τον Πόντο, λειτουργούσαν 1047 σχολεία,
με 1300 δασκάλους και 16.000 μαθητές και
μαθήτριες.
Το
πρώτο Πανεπιστήμιο το περίφημο
‘’Φροντιστήριο Τραπεζούντας’’, ή
«Φάρος της Ανατολής», όπως χαρακτηρίστηκε,
ήταν σχολείο της ελληνικής ομογένειας
. Το σχολείο αυτό άρχισε να λειτουργεί,
κατά τους πρώτους αιώνες της οθωμανικής
αυτοκρατορίας. Λειτούργησε παρά τις
αντιξοότητες, μέχρι το 1922, η δε προσφορά
του υπήρξε πολύ σημαντική, στην πνευματική
και ηθική ανάπλαση των Ποντίων και στην
ανάπτυξη της εθνικής τους συνείδησης.
Στις
αρχές του 20ού αιώνα, οι κάτοικοι του
Πόντου, αριθμούσαν
περί τα 2.200.000. Εξέχουσες προσωπικότητες,
όπως ο Κωνσταντινίδης,
ο Ιωαννίδης, ο Θεοφύλακτος,
ο Ιασωνίδης,
ο Κτενίδης,
ο Μητροπολίτης
Τραπεζούντας Χρύσανθος και ο Αμάσειας
Γερμανός, προώθησαν την ιδέα της
‘’Ανεξάρτητης Δημοκρατίας του Πόντου’’,
σχέδιο που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ,
εξαιτίας των Μεγάλων Δυνάμεων, του
Μουσταφά Κεμάλ και του Τοπάλ
Οσμάν, που ένωσαν τις δυνάμεις τους
για την αποτροπή του.
Ο
Πόντος, είναι η χώρα, που ο λαός της
υπέφερε από την γενοκτονική
δράση
του Κεμάλ
Μουσταφά, αρχηγού των Νεότουρκων.
Από το 1914 μέχρι το 1923 ο λαός του Πόντου
υπέστη εξορίες, απαγχονισμούς,
εκτοπίσεις, τάγματα εργασίας,
ληστείες, φυλακίσεις βιασμούς και
εξευτελισμούς,
από τον Μουσταφά
Κεμάλ και το πρωτοπαλίκαρό
του Τοπάλ Οσμάν, που με την καθοδήγηση
του Γερμανού στρατηγού Λίμαν
Φον Σάντερς, ξεκινούν να εφαρμόσουν
ένα καλά οργανωμένο σχέδιο. Το σχέδιο
λέει ότι πρέπει να εξαφανίσουν όλους
τους χριστιανικούς πληθυσμούς, της
οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αρμένιους
,Ασσύριους
και Πόντιους.
Μόνο έτσι θα εξασφαλίσει ο Κεμάλ
την εξουσία του .
Οι
μέθοδοί τους μπαίνουν σε εφαρμογή, οι
εξορίες, οργανωμένα
απομακρύνουν χιλιάδες Πόντιους
από τα σπίτια τους, φυλακίσεις με
ανύπαρκτες
αφορμές, απαγχονισμοί, εκτοπίσεις,
τάγματα εργασίας (τα γνωστά αμελέ
ταμπουρού), να σπάζουν πέτρες, πορείες
μέχρι
τελικής πτώσεως, μέσα στην έρημο με
πείνα
και δίψα.
Το
Στρατόπεδο Τσεβισλίκ
και το Γκούλακ
νότια της Τραπεζούντας, ήταν πολύ
χειρότερα από το ¨Άουσβιτς.
Το
Δεκέμβριο του 1916, ο Εμβέρ
και ο Ταλαάτ,
εξοντώνουν τους Έλληνες της Σαμψούντας
και της Πάφρας.
Ο
Μητροπολίτης Πολύκαρπος αναφέρει: <<
τα πάνδεινα υποστάντες
οι κάτοικοι & διωγμούς & βιασμούς
& σφαγές ετάφησαν άκλαυτοι
και ακήδευτοι εις τας αφιλοξένους
χώρας των Τούρκων>>
Στη
Σάντα
επτά χωριά, Κρώμνη,
Λυβερά , Ματσούκα, Γαλίαινα,
Γέμουρα,
όλοι Έλληνες, 6000 ψυχές, τα έκαψαν και
τα διέλυσαν
όλα.
Στη
Σαμψούντα, σε τρεις μήνες, γίνονται 9
αποστολές εξορίας και τάγματα εργασίας,
από τη Σαμψούντα στη Μαλάτεια, σκοτώνονται
χιλιάδες Έλληνες, στο Καβάκ Καβζα
Τσορούμ.
Τα
τάγματα εργασίας, που την αγριότητά
τους περιέγραψε ο Ηλίας Βενέζης
στο βιβλίο του ‘’Νούμερο 31328’’,
κατάδικος κι αυτός το 1922, ήταν τάγματα
θανάτου.
Στην
συνεδρίαση της Τουρκικής
εθνοσυνέλευσης 18-21 Μάη 1922, ο Ισμέτ
Πασάς παραδέχτηκε ότι, ''με
κυβερνητική εντολή'' σφαγιάστηκε
ο Ελληνισμός του Πόντου αναφέροντας τα
εξής: ''Κύριοι, σας έχουν ειδοποιήσει,
ότι σχηματίστηκε μια επιτροπή από
Αμερικανούς, κατ’ απαίτησιν
του Βεκίλ
Πατρίκη Προύσαλη, να ενεργήσουν
ανακρίσεις, δια τας σφαγάς
του Πόντου. Η σφαγή των Γκιαούρηδων,
έγινε όταν οι Ρωμιοί εσήκωσαν
επανάσταση'', στην ίδια συνεδρίαση,
ο Χακί Χαμή
Μπέης τόνιζε: ''το πρόσωπό μας, θα
είναι αιώνια κηλιδωμένο εξ αιτίας των
εκτοπίσεων, εάν οι εκτοπισμοί γίνονται,
προκειμένου να δολοφονηθούν ανθρώπινες
ψυχές , τότε κύριοι, αυτό είναι άκρως
αποτρόπαιον
ζήτημα, μας κηλιδώνει ενώπιον του
σύμπαντος κόσμου.''
Αυτά
το 1922.
Και
αφού συνετελέσθη
το έγκλημα , και χάθηκαν 353.000 Πόντιοι,
ήρθε το η ώρα του ξεριζωμού και της
προσφυγιάς, για τους εναπομείναντες.
Το
έγκλημα διεπράχθη, η Γενοκτονία πέτυχε!!
Κι
αυτόν τον πόνο, χρόνια τον κουβαλούσαν
οι πόντιοι μέσα στην ψυχή τους και όταν
κοίταζαν με τα μάτια τη ψυχής την πατρίδα,
έκλαιγαν.
Χρόνια
φώναζαν, ότι πέρασαν ,ότι τράβηξαν,
από τους Τούρκους. Τα
κλάματά τους, για την ευλογημένη γη που
έχασαν, για τα ταφία
τους,
που έμειναν πίσω,
ακούγονταν μέσα στους μαχαλάδες που
ζούσαν , μέσα στις παράγκες που έφτιαξαν
όταν ήρθαν στην Ελλάδα , πουθενά αλλού,
δεν ακούγονταν η γενοκτονία , κανείς
από το επίσημο Ελληνικό κράτος, δεν
αναφερόταν σ'
αυτήν την
σφαγή,
που
έγινε σαν να μην έγινε ποτέ. Μια εκκωφαντική
σιωπή
και πολλές φορές μια εχθρική στάση,
απέναντι
στις ιστορικές αναφορές των γεγονότων.
Και
για να δείτε τι δύναμη έχει αυτό το
Ποντιακό στοιχείο!! Η κραυγή από τους
μαχαλάδες , και τις παράγκες, έγινε
Ευρωπαϊκό ζήτημα.
Ναι,
έγινε, παρότι οι Ελληνικές κυβερνήσεις,
προσπάθησαν να κρατήσουν μακριά τον
Ελληνικό λαό, από την ιστορική πορεία.
Οι
άλλοι λαοί που έχουν υποστεί γενοκτόνα
βία,
είχαν ημέρα μνήμης γι αυτό που τους
συνέβη. Εμείς οι Έλληνες, καμία αναφορά
στα γεγονότα.
Έστω
και
καθυστερημένα, έγινε και στην Ελλάδα.
Και έγινε με τον αγώνα, την επιμονή, και
υπομονή μερικών ανθρώπων, όπως του
Μιχάλη Χαραλαμπίδη,
που
φωνάζει 25 χρόνια τώρα, ότι πρέπει να
διεκδικούμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας
των Ελλήνων του Πόντου, όχι μόνον μέσα
στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Με
πρωτοβουλία του, μόλις το 1994, πείστηκε
ο Αντρέας Παπαντρέου και θέσπισε την
19η
Μάη,
ως ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας,
πράξη,
που
αποτελεί
την οφειλόμενη απόδοση τιμής, στην
ιστορική μας μνήμη.
Εμείς
οι ίδιοι οι Έλληνες,
δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε αυτήν
την ημέρα. Αντιθέτως, να κάνουμε ότι
μπορούμε, για να την προβάλλουμε.
Όταν
εμείς σαν λαός, διεκδικούμε την μνήμη
μας, αυτό μας κάνει να διακρινόμαστε
από υψηλό επίπεδο, αυτοσεβασμού και
αυτοεκτίμησης. Ο Κεμάλ Μουσταφά, ο δήμιος
353.000 χιλιάδων Ποντίων
και 1.500.000 εκατομμυρίου, Αρμενίων,
προβλήθηκε επί χρόνια στην Ελλάδα,
σαν να ήταν μεγάλος ηγέτης
και πολιτικός.
Ο
θύτης, που σχεδίασε, οργάνωσε, και
πραγματοποίησε, την πολιτισμική, αλλά
και φυσική εξόντωση των Ποντίων, ήταν
ο
Κεμάλ Μουσταφά.
Οι οπαδοί του, συνεχίζουν να είναι
λάτρεις του θανάτου ακόμα και σήμερα,
ιδεολογία θανάτου, με ναζιστικά πρότυπα.
Ιδεολογία
θανάτου, είναι ο ναζισμός .
Ο
χίτλερ,
μας έδωσε τα ολοκαυτώματα
της Κανδάνου,
του Χορτιάτη , των Καλαβρύτων, του
Διστόμου,και
ο Κεμάλ την Τρίπολη, την Σάντα,
την Αμάσεια, το Μπεϊαλάν.
Είναι
υποχρέωσή μας, να προσπαθήσουμε να
διαφυλάξουμε την Ποντιακή γλώσσα και
την
Ποντιακή μας συνείδηση.
Ο
σεβασμός του ανθρώπου, είναι νίκη της
ζωής επί του θανάτου, κι εμείς είμαστε
λάτρεις της ζωής.
Με
φωνή δυνατή, προς όλους, μέσα και έξω
από την Ελλάδα , σε δικούς μας και ξένους,
λέμε, η γενοκτονία ΕΓΙΝΚΕΝ!!!
Το
μαρτυρούν 353.000 χιλιάδες ψυχές.
Και
η αναγνώριση από διάφορα κράτη,
συνεχίζεται.
Μέχρι
τώρα έχει αναγνωρίσει την γενοκτονία
η Κύπρος, 20 πολιτείες των Η.Π.Α., η
Αυστραλία, η Σουηδία και προσφάτως, η
Αρμενία.
Ξηρανθήτω
ημίν
ο
λάρυγξ,
εάν
επιλαθώμεθά
σου,
ώ πάτριος Ποντία
Γη
. Γράφει
ο Λεωνίδας Ιασονίδης.
Να
ξεραίνεται η γούλα μ’ ,αν ανασπάλλω την
πατρίδα μ’, τον Πόντον. Μεταφράζει στα
Ποντιακά ο (Κώστας Π. Μαυρόπουλος).
Στην
εφήμερη ζωή μας, σπάνια ξέρουμε αν ένας
αγώνας αξίζει. Παλεύουμε από ανάγκη,
δίχως να γνωρίζουμε, αν υπάρχει ένα
αξιολογικό στοιχείο, που αποδεικνύει
με έναν αντικειμενικό
τρόπο, την ορθολογία
της στάσης μας.
Η
αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων,
ανήκει σ'αυτές
τις περιπτώσεις, όπου η ανθρωπιά,
αγγίζει την ανθρωπότητα.
¨Όταν
ένας ολόκληρος λαός, έπεσε θύμα της
απανθρωπιάς του Κεμάλ
Μουσταφά , είναι η ίδια η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ,
που πληγώθηκε.
Σας
ευχαριστώ
πολύ, γιατί με την παρουσία σας,
τιμάτε την μνήμη των νεκρών μας.
Σιμέλα
Καραβάνου
Πρόεδρος
του Συλλόγου Ποντίων Χανίων ''Παναγία
Σουμελά''
