Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Εκδήλωση Γενοκτονίας 12 Μάη 2018


https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=373167933090701&id=350332058707622&notif_id=1526201315844394&notif_t=story_reshare&ref=notif














ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ   12 Μάη  2018
Σιμέλας Καραβάνου
Προέδρου
 Συλλόγου Ποντίων Χανίων
‘‘Παναγία Σουμελά’’

 Κυρίες  κύριοι και αγαπημένα μας παιδιά.

 Σήμερα τιμάμε τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Των Ελλήνων, που πριν 3000 χρόνια αποίκησαν στον Άξενο Πόντο, από τον Φάση ποταμό κοντά στο σημερινό Βατούμ, (την Ηράκλεια την Ποντική),  μέχρι  την Αμισό και από την περιοχή του Σοχούμ, στα ανατολικά , έως την Σινώπη στα δυτικά.
  Σ αυτή τη γη, η παρουσία των Ελλήνων χρονολογείται από την αρχαιότητα . Οι Έλληνες θαλασσοπόροι, αφού κατέκτησαν από την εποχή του χαλκού, τις ακτές του Αιγαίου Πελάγους, με τα βελτιωμένα ποντοπόρα  πλοία τους, αποτόλμησαν να γνωρίσουν και την ανθρωποφάγα θάλασσα, του Άξενου Πόντου .
  Μίλητος,  Σινώπη , Τραπεζούντα , Κρώμνα , Κύτωρο και άλλες λαμπρές αποικίες, που άνθησαν και συνέχισαν τις παραδόσεις τα ήθη και τα έθιμα της μητροπολιτικής Ελλάδας. Το 435,  ο Περικλής έρχεται και επιθεωρεί τα 30 πολεμικά πλοία και τους 600 κληρούχους της Σινώπης.  
 Στο έργο του Ξενοφώντα «Κύρου  Αννάβασις» το 401 π.χ. μας δίνονται οι πρώτες πληροφορίες για την Τραπεζούντα.  
 Στα χρόνια των Μιθριδατών, η Ελληνική γλώσσα καθιερώθηκε, ως επίσημη γλώσσα επικοινωνίας, των πολυάριθμων  και πολύγλωσσων εθνοτήτων της Μ. Ασίας.
Στα χρόνια του μεγάλου Αλεξάνδρου, οι Έλληνες στρέφονται στο νότο και ανακαλύπτουν πηγές πλούτου ,σίδηρο χαλκό και άργυρο. Επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στην περιοχή κηρύττουν, οι απόστολοι Ανδρέας και Πέτρος όπου και η χριστιανική θρησκεία εξαπλώνεται. Οι φοβερές διώξεις κατά των χριστιανών, κράτησαν περίπου τρείς αιώνες, όμως αυτοί δεν λύγισαν. Εκεί συναντάμε μεγάλες  και εξέχουσες μορφές της χριστιανικής θεολογίας, όπως τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο τον Θεολόγο.
  Η   Τραπεζούντα « Την πρεσβυτάτη είπερ άλλη τις υπαρχούσες» όπως την χαρακτήρισε ο Βησσαρίωνας , την  βλέπουμε να ξεχωρίζει και να δεσπόζει, σαν πνευματικό κέντρο, με σχολή μαθηματικών και αστρονομίας από τον 7ο αιώνα, αλλά  και μια πολύ ισχυρή οικονομία.
    Τα  Βυζαντινά φρούρια, τα κάστρα και τα ισχυρά τείχη, δείχνουν  την νευραλγική θέση της. Λίγο έξω από την πόλη είχε το πιο θαυμαστό και επιβλητικό μοναστήρι, της Παναγίας Σουμελά. Το κέντρο του χριστιανικού Πόντου για 16 συνεχείς αιώνες. Κτίστηκε τον 4 μ.χ. αιώνα  απ τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο, με την εικόνα της Παναγίας  της Αθηνιώτισσας,  την φιλοτεχνημένη από τον ευαγγελιστή Λουκά να βρίσκει το σπίτι της, χτισμένο σαν χελιδονοφωλιά, σ’ ένα γκρεμό, 3000 πόδια, πάνω από ένα φαράγγι με ροδόδεντρα, ένα δάσος Πεύκης και  με τον Πυξίτη ποταμό να το διατρέχει .
  Το 1461, καταλύεται η Βυζαντινή Αυτοκρατορία του Πόντου από τους Οθωμανούς  και αρχίζουν οι αναγκαστικοί εξισλαμισμοί. Πολλοί Πόντιοι φεύγουν από τις πόλεις και ανεβαίνουν στα βουνά μακριά από το βλέμμα του αχόρταγου τούρκου, ενώ άλλοι πήγαν  στα παράλια της Νότιας Ρωσίας, χτίζοντας καινούργια πολιτιστικά κέντρα κι έφτιαξαν καινούργιο, αδούλωτο, Ελληνισμό.
      Η οικονομική ευρωστία των Ποντίων, τόσο στο εμπόριο, όσο και στην εκμετάλλευση  εξόρυξης μεταλλευτικών αποθεμάτων,   αλλά και στην ναυτιλία, έγινε πόλος έλξης των Μεγάλων δυνάμεων, στα μέσα του 19 ου αιώνα .
  Ο σουλτάνος, κρατικοποιεί τα μεταλλεία και σπεύδουν να επενδύσουν, Γάλλοι, Ιταλοί και Άγγλοι. Αυτό, ανησυχεί την Γερμανία, η οποία δέσποζε στο χώρο, και αρχίζει να διαμορφώνει μια καινούργια στρατηγική, πιο επιθετική προς το χριστιανικό στοιχείο, μιας και αυτό είχε την οικονομία στα χέρια του.
  Το 1683  υπάρχει   οικονομική και πολιτική κατάπτωση του Οθωμανικού κράτους, (έχασε την Ουγγαρία ).
 Το 1774 στη συνθήκη του ‘‘Κιουτσούκ  Καϊναρτζή’’  ανάμεσα σε Ρωσία και Τουρκία, τα πράγματα έδειχναν πιο ελπιδοφόρα, γιατί εξασφαλιζόταν το δικαίωμα των χριστιανών, στην ελεύθερη άσκηση της θρησκείας τους.
 Το 1812 με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, όπως και το 1856 με το ‘‘Χάτι Χουμαγιούν’’,  οι Τούρκοι διακήρυτταν ότι όλοι οι υπήκοοι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο και έχουν ίσα δικαιώματα.
 Αυτά βέβαια στα χαρτιά.    Γιατί το σύνολο του Οθωμανικού κόσμου, ήταν ανέτοιμο για την ισότητα των Εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων.  Οι καθημερινές αδικίες , αυθαιρεσίες και καταστρατηγήσεις του νόμου, έπαψαν τις ελπίδες για εφαρμογή του.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1908, στην Τουρκία  βλέπουμε να συμπαρατάσσονται  οι Γερμανοί, δίπλα στους Νεότουρκους, παρότι είχαν τις καλύτερες σχέσεις με τον Σουλτάνο, μέχρι τότε. Οι Νεότουρκοι,  που ξεκίνησαν με το προσωπείο των  κλασικών πατριωτών, επαναστατών, αμέσως μετά τις εκλογές έδειξαν με σαφήνεια τον σκοπό τους.
  Αρχηγός τους ο Τααλάτ Πασάς και ο Κεμάλ Πασάς.  Ο σκοπός τους ήταν η ο φυσικός και βιολογικός αφανισμός των αυτοχθόνων  αλλοεθνών ομάδων. Διέκοψαν βίαια μια διαδικασία εξέλιξης, προς μια ανανεωμένη, ελεύθερη και δίκαιη εθνικά και πολιτικά, κοινωνική ζωή των λαών της Μικράς Ασίας.
Το 1913, φθάνει στην Κων/λη ο Γερμανός στρατηγός, Λίμαν Φον Σάντερς και διορίζεται αρχηγός του  πρώτου σώματος στρατού των  Τούρκων, και ο γερμανός  Σέλλεντορφ  αρχηγός του τουρκικού επιτελείου .
 Εκεί αντιδρούν οι εκπρόσωποι της Αντάντ, γιατί βλέπουν την παντοδυναμία της Γερμανίας και την Γερμανοποίηση του Τουρκικού στρατού.
 Η παγγερμανική φιλολογία, προτείνει και εφαρμόζει σαν μέθοδο τον εκτοπισμό, με την βίαιη εξορία ολόκληρων περιοχών. Το 1914 ο Τααλάτ πασάς,  αφού πρώτα υποχρεώνει  τους Έλληνες,  να υπογράφουν ένα χαρτί που έλεγε ότι ήταν σύμφωνοι κι αυτό γίνεται με εντελώς  δική τους πρωτοβουλία, τους υποχρεώνει να εγκατασταθούν στο Ερζερούμ και την Χαλδαία. Η διαταγή έλεγε ‘‘ Άν αρνούνται να μετακινηθούν, παρακαλείσθε να δώσετε προφορικές οδηγίες , στους μουσουλμάνους αδελφούς μας, ώστε να εξαναγκάσουν τους Έλληνες με κάθε είδους βιαιοπραγίες, να εκπατρισθούν μόνοι τους, με δική τους πρωτοβουλία.’’
 Ο ίδιος ο Σάντερς επέβλεπε την εφαρμογή του σχεδίου.
   Με την κήρυξη του Πρώτου Παγκόσμιου πόλεμου οι Έλληνες επιστρατεύονται, κατατάσσονται στον Τούρκικο στρατό και συγχρόνως, αφοπλίζονται. Οι Τούρκοι δημιουργούν τα τάγματα εργασίας ( αμελέ ταμπουρού ), δια κατασκευή οδών, που στην πραγματικότητα ήταν τάγματα θανάτου. Αναφέρει η έκθεση του υπουργείου Εξωτερικών, της αποστασιοποιημένης Ελλάδας. «Κινδυνεύουσιν να αποθάνωσιν εκ πείνης. Κατά χιλιάδες αποθνήσκουσιν προσβαλλόμενοι υπό ασθενειών, πυρετών, εξανθηματικού τύφου, χολέρας ». Πορείες 200 χιλιομέτρων μέσα στο εσωτερικό της Τουρκίας, σε συνθήκες πολικού ψύχους ή καυτού ήλιου, με την δυσεντερία και χολέρα να ολοκληρώνουν το έργο των Τούρκων.
  Τριάντα Δεκεμβρίου του 1918, ο Ε. Βενιζέλος προτείνει να παραχωρηθεί ο Πόντος στο Αρμενικό κράτος, το οποίο επρόκειτο να συσταθεί.   Η πρόταση βρίσκει διαμετρικά αντίθετους τους Πόντιους, που με δικαιολογημένο αίσθημα πικρίας ,  ζητούν να υποστηριχθεί η σύσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας του Πόντου, εφόσον δεν είναι δυνατή η ένωση με την Ελλάδα.
  Ο Ε. Βενιζέλος, αντιμετώπιζε αρκετές δυσκολίες στην υποστήριξη των εθνικών μας δικαίων, ιδιαίτερα από τους Ιταλούς και τους Γάλλους, που φοβόταν την μεγάλη αγγλική επιρροή.  Πιέσεις όμως, δεχόταν και από τον Αμερικανό πρόεδρο, Ουίλσον, ο οποίος έβλεπε με συμπάθεια την αποκατάσταση του Αρμενικού λαού.
  Τον Ε. Βενιζέλο κατατόπισε ο μητροπολίτης Χρύσανθος (ο οποίος διετέλεσε και υπουργός της κυβέρνησής του), αναλυτικά, και την δεύτερη μέρα, η απάντησή του στην Ποντιακή αντιπροσωπεία, ήταν υπόδειγμα ειλικρίνειας και πολιτικού ήθους. « Διαπραγματεύτηκα ελεεινά το ζήτημα .Δεν είχα τα στοιχεία που μου φέρατε, δεν γνώριζα όσα μου λέτε. Να κάνετε ένα υπόμνημα και να πάτε εσείς Σεβασμιότατε, να ξανανοίξετε με τους ενδιαφερομένους την συζήτηση. Και όπου σας αντικρούσουν με δικά μου λόγια να με διαψεύσετε» (Πινελόπης Δέλτα, Ε.Βενιζέλος, επιμέλεια Π. Ζάννα Αθήνα 1978 κ.α.)
  Και η σφαγή συνεχίστηκε. «Τα πάνδεινα  υποστάντες οι Πόντιοι και ληστεύσεις και διωγμούς και βιασμούς και σφαγές ετάφησαν άκλαυτοι και ακήδευτοι εις αφιλόξενους χώρας».
19 Μάιου 1919 ο Κεμάλ Πασάς αποβιβάζεται στην Σαμψούντα,  με πρόσχημα,  την επιβολή της νομιμότητας και της πάταξης ληστοσυμμοριών των μουσουλμάνων, που δρούσαν στην περιοχή. Συγκεντρώνει τις μάζες των μουσουλμάνων, που τις φανατίζει με τους χοτζάδες στα τζαμιά κι αρχίζει και εκτελεί το αποτρόπαιο σχέδιό του.
  Συνεργάτης του ο Τοπάλ Οσμάν,  αδίστακτος εγκληματίας. Ο  Κεμάλ πασάς τον χρίζει επικεφαλή, ενός δολοφονικού τάγματος και η διαταγή που του δίνει, είναι να μην μείνει  εσωτερικός η εξωτερικός εχθρός στη χώρα. Κι ο αιμοσταγής τοπάλ οσμάν τον διαβεβαιώνει λέγοντας του «Μην στεναχωριέσαι πασά μου θα προσφέρω τέτοιο θυμίαμα στους Ρωμιούς που θα πνιγούν σαν τις σφήκες στις σπηλιές »
  350000 χιλιάδες οι νεκροί από το 1914 έως το 1922.
  Οι σημαντικότερες μορφές του Ποντιακού Ελληνισμού  και το άνθος της ελληνικής κοινωνίας του Πόντου, καταδικάστηκαν σε θάνατο. Η καταδίκη και ο απαγχονισμός στην Αμάσεια, όλης της θρησκευτικής πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας, ήταν αισχρά προσχεδιασμένη. Γι’ αυτήν, αντέδρασαν, η ιερά σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προς τους προέδρους Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, προς την Κοινωνία των Εθνών, στην Γενεύη, αλλά και προς όλους τους συγγραφείς λογοτέχνες και διανοούμενους της Ευρώπης και της Αμερικής.
 Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και οι λογοτέχνες της Ελλάδος απευθύνονται προς τους διανοούμενους του πεπολιτισμένου κόσμου όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του Ελληνικού Πόντου , ξηρά εξακριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα, είναι τα εξής:
  ‘‘Οι Τούρκοι εφόνευσαν, όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Μερζιφούντος, αφού την λεηλάτησαν και την πυρπόλησαν. Τους προσπαθήσαντες να διασωθούν, ετυφέκισαν και θανάτωσαν, καταλαβόντες τας διόδους. Μετατόπισαν, όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Τριπόλεως, Κερασούντος, Ορδούς, Οινόης, Αμισού και Πάφρας και καθοδόν κατέσφαξον τους πλείστους εξ αυτών. Έκλεισαν εντός του ναού του Χωρίου Έλεζλη και Σουλού Τερέ, 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν, διασωθέντων μόνο τεσσάρων.
  Πρώτους έσφαξαν 7 Ιερείς διά πελέκεως, πρό της θύρας του ναού, Απηνγχόνησαν εν Αμασεία 168 προκρίτους Αμισού και Πάφρας .
  Εβίασαν όλες ανεξαιρέτως τας γυναίκας , τας παρθένους , και τα παιδιά, των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν, σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων.
  Οι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ’ όψιν των διανοουμένων της Ευρώπης και της Αμερικής θεωρούντες ότι ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΑΥΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΑΝΟΧΗ ΑΥΤΩΝ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΕΝΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.
  Αθήναι 22 Νοεμβρίου 1921
 Άννινος, Αυγέρης , Βλαχογιάννης , Γρυπάρης, Δροσίνης , Ζάχος , Μαλακάσης, Ξενόπουλος , Παλαμάς , Παπαντωνίου, Παράσχος , Σβορώνος, Νιρβάνας, Σικελιανός, Καζαντζάκης Νικόλαος , Καζαντζάκη Γαλάτεια. ’’  
   Οι Τούρκοι, διέπραξαν δύο γενοκτονίες από το 1914 μέχρι το 1922.Την Γενοκτονία των Αρμενίων και την γενοκτονία των Ποντίων.
  Δυστυχώς,  ούτε  τα Ελληνικά  βιβλία της Ιστορίας δεν αναφέρονται στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν,  όλα εκείνα τα χρόνια στον Πόντο.
  Πόσα παιδιά σήμερα είναι πεπεισμένα για την Ελληνικότητα των Ποντίων και πόσα παιδιά, αλλά και μεγάλοι,  είναι ενημερωμένα για την γενοκτονία, που συνετελέσθη εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου.?
  Τα γεγονότα με μεγάλη δυσκολία τα μαθαίνουμε ακόμα και σήμερα. Συστηματικά και σκόπιμα αποκρύπτονται. Προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τις ευθύνες, να επιβληθεί μια  λογική εξισορρόπησης, «μας κάνανε και τους κάναμε».  Οι δυνάμεις της βίας, της βαρβαρότητας και του ρατσισμού, πάντοτε μέσα στην Ιστορία, επιδίωκαν την λήθη των γεγονότων και την παραγραφή των αδικημάτων που είχαν διαπράξει, ώστε να μπορούν να τα επαναλάβουν ανενόχλητες.
Από τις αρχές του 1930, για τους πρόσφυγες Πόντιους και Μικρασιάτες, η γνώση της ιστορίας μας ήταν μόνο οι αφηγήσεις των παλαιοτέρων, αυτός ήταν ο κύριος αγωγός πληροφοριών.
   Η Βουλή των Ελλήνων, αναγνωρίζοντας το  ιστορικό έλλειμμα  που υπήρχε  στην καταγραφή των γεγονότων αυτής της περιόδου, αποφάσισε την έκδοση ενός τόμου, ο οποίος θα συγκέντρωνε έγγραφα και στοιχεία των ξένων κυρίως διπλωματικών αρχών, αποδείξεις πλήρεις και τεκμήρια της διαπραχθείσης Γενοκτονίας, για να αποσταλεί ,σε  ολόκληρο  τον κόσμο, στα ξένα κοινοβούλια και σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Συγγραφέας και ερευνητής αυτού του έργου ο κύριος, Κώστας Φωτιάδης, με μια αξιόλογη ομάδα ιστορικών.
 Η έκδοση πραγματοποιήθηκε, το 2004,  είναι δε, μια πραγματικά μεγάλη πηγή πληροφοριών.
  Οι  Κεμαλικές  και μετακεμαλικές Τουρκικές κυβερνήσεις,  γνωρίζουν την ενοχή τους και ανησυχούν όταν αναφερόμαστε στις γενοκτονίες  και στα γεγονότα που τις συνόδευσαν.
 Η Γενοκτονία, δεν ήταν μόνο  η φυσική εξόντωση, ήταν ακόμα, πολιτιστική , ηθική ,  κοινωνική και οικονομική ..
  Ας σταματήσουμε να λέμε τον δήμιο Κεμάλ Πασά ,  Αττατούρκ δηλ. πατερούλη , δεν ήταν  πατερούλης ήταν  σφαγέας .
    Το αίμα χιλιάδων μαρτύρων, ανδρών , γυναικών, παιδιών και βρεφών, του λαού μας, τιμάμε αυτή την μέρα. Είναι η μέρα απόδοσης τιμής, αλλά και αγωνιστικής κινητοποίησης, για την αναγνώριση και δικαίωση  από τους νόμους της ανθρωπότητας, της Ποντιακής Γενοκτονίας. Κανένας τίμιος και αμερόληπτος άνθρωπος, που μελέτησε τα γεγονότα των διωγμών  της περιόδου 1916 με 1923, δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι πάνω από το 50% του Ποντιακού πληθυσμού υπήρξε θύμα, μιας συστηματικά προσχεδιασμένης εξόντωσης.
  Οι Έλληνες στον Πόντο δημιούργησαν εποποιία πολιτισμού , ανθρωπισμού και ανθρωπιάς.
  ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ.
Σιμέλα   Καραβάνου.